நாகபிரகாஷ் கவிதைகள்

கன்னிமை

நிர்வாணத்துக்கும் இல்லாத

சக்திகொண்டு தாக்கிய
அந்த சிறுவிலகலின் சலனம்
இழுத்துச்சென்ற பாதையில்
மிச்சமிருந்த முட்கள்
கிழித்துக்கொண்டு உள்ளேறி
பிடித்து நிறுத்தின
எனக்கான அனுசரிப்புகள்
வழுவினால் என்னவென்று
முடிவுசெய்தவளாய் கேட்கிறாள்
வழிகாட்டிகள் உடலில்
பொதுவாய்த்தெரிந்த
வடுக்களுக்குப்பின்னிருந்த
காரணம் புரிந்த இந்தநொடி
மனதை உதைக்கும்
பலம் வந்தது
நீ அவளல்ல வென்றேன்
கட்டற்றவை
கட்டுக்கோப்பில் காட்டும்
நேசத்தின் விளைவாக
சில நாசங்கள்.

ஒற்றை மரணத்துக்குப்பின்.

துர்மரணத்துக்கு அறிகுறியாய்
சிதறிக்கிடக்கும் எள்மணிகளை
பொறுக்கித்தின்பவள் நிச்சயம்
என் தாயாக இருக்கமுடியாது

கூறுபோடுவதற்கான
குறைந்த விலைச்சலுகையை
அறிவித்த அறுப்பவனுக்கு
பரிசாய் சிரிப்பைத்தர
முடியாமற்போனது

சுமைதூக்கி கேட்டதை
சுமந்துநான் நசுங்காமலிருக்க
தோள் கொடுத்தவர்
நான் வளர்ந்தாலும்
ரொம்பவும் உயரமானவர்


அக்காளாக மட்டுமே
சொல்ல விரும்பும்
அண்மையானோரும்
அம்மாளாக மாறத் தயங்கா தினம்


மின்மயமான மயானம்
போக வழியில்லை
என் தாய் போனது சுடுகாடு.